Sinterklaas-liedjes voor Duitse Nikolaus

Stefan is groot en sterk. Hij is de voorzitter van de schuttersvereniging in mijn dorp.

Ik hoor hem bijna snikken.

Wat een emotie! “De kinderen hebben een echt Nederlands Sinterklaas-liedje gezongen, toen we kwamen!” Dit zegt Stefan, een man in de veertig.

Naast hem staat mijn vader, de trotse opa van drie tweetalige kleinkinderen.

Heel ontroerd vertelt Stefan hoe enthousiast de kinderen waren: Als Duitse Nikolaus liep hij door het hele dorp. Bij elk huis met kinderen ging hij aankloppen om snoep te brengen.

Onze kinderen waren enorm enthousiast na zo veel weken pepernootjes, chocoladeletters en Sinterklaas-journaal: De heilige man bij ons aan de voordeur! Eindelijk!

Natuurlijk gingen ze spontaan een Sinterklaas-lied voor hem zingen.

Stefan moet bijna huilen. “Mijn kippenvel konden ze gelukkig niet zien onder de tabberd.”

Duitse hulp-Nikolaus ontroerd over Nederlands Sinterklaas-liedje

Ook in Duitsland kennen de kinderen Sinterklaas. De tradities rondom de heilige man lijken echter weinig op de Nederlandse manier.

Overeenkomsten in Nederlandse en Duitse Sinterklaas-tradities

Oorsprong zijn de legendes rondom Sint Nicolaas, die in de derde eeuw in het Zuiden van het huidige Turkije leefde. Hij werd bisschop en ontfermde zich met name over kinderen en arme mensen.

In zowel Duitsland als Nederland herinneren wij op de sterfdag (of de avond ervoor) aan zijn groot hart voor kinderen.

Verschillen tussen Nikolaus en Sinterklaas

In Nederland heerst al weken van tevoren voorpret: Met name het Sinterklaas-journaal bouwt een compleet verhaal op in de weken vóór de feestdag. Duitse kinderen kennen lampionnen-optochten rondom Sint Maarten (11 november) of herfstvieringen. Sint Nicolaas vieren zij echter op de dag zelf.

De pieten maken het Nederlandse Sinterklaas-feest gezellig. Een figuur dat zo sympathiek is en waar kinderen zich mee identificeren, bestaat in Duitsland niet. In plaats daarvan wordt Nikolaus in bepaalde regio’s begeleid door Krampusch oftewel Knecht Ruprecht: een geheel grijs-zwarte man met een roe. Generaties geleden ging hij stoute kinderen straffen.

Überhaupt was het de bedoeling om kinderen te helpen opvoeden. Duitse kinderen zetten hun schoen slechts één keer en dan op 5 december. Hun schoenen moeten dan blank gepoetst zijn. Wortels of hooi voor het paard kennen ze niet.

Een optocht en wellicht ook de ontmoeting van een levende Duitse hulp-Nikolaus vindt op 6 december plaats, of zelfs in het weekend daarná. Dit is voor Nederlandse gezinnen ondenkbaar. Sinterklaas is dan immers al lang vertrokken naar Spanje. Duitse kinderen hebben echter geen idee waar Nikolaus de rest van het jaar over zit.

Geen paard, geen pieten, geen stoomboot in de Duitse versie van Nikolaus. Wel snoep, maar in een zakje en nooit gestrooid. Heel weinig kinderen krijgen een klein cadeautje met 6 december. Allemaal kennen ze echter de Adventskalender waar zij elke dag van 1 t/m 24 december een plaatje, snoepje of zelfs dagelijks een cadeautje in vinden. Het is immers wachten op kerst. Over Weihnachtsmann of Christkind ga ik een andere keer schrijven.